Sahil kenarında bir çay ocağında otururken görmüştüm seni. Sonra iki çay söyledim biri bana biri gülüşüne. Öyle güzel gülmüştün ki boyama kitaplarında bile görmedim böylesini. Bak boyama kitapları diyorum, hayallerimin bile ötesindeydin benim. Çaya iki şeker atmıştın sen de benim gibi. İçtik çaylarımızı sen hala gülüyordun. Seslendim hemen "abi bize iki çay daha". Çaylar tazelendi sen hala gülüyordun. Adını soramadım o an, zaten aklıma da gelmemişti yalan yok. Ya da gelmişti de aklım mı başımdan gitmişti inan haberim bile yok. Bir kere gülmüştün yanımdan geçerken. O'ndan öncesinin hiç bir önemi yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder