Sen gördüğüm en kusursuz katil. Saat sabaha karşı 05.51. Gelmek bilmeyen bir uykuyla geçmek bilmeyen bir geceyi bitirmek üzereyim. Gelmek bilmeyen senle, geçmek bilmeyen acınla sabahın kıyısına vurdum. Gecenin hırçın dalgaları, ayazın delici soğukluğuyla dövüldüm. Gözlerim yaralarımın doldurduğu kan çanağına döndü. Her gece bir yokluk kavgasına girdim, her gece biraz daha yorucu oldu dalgalar. Her sabah kıyıya biraz daha sert vurdu acılar. Dindiremedim yaramı, susturamadım geceyi. Ne yaparsam yapayım sevgim her sabah daha dolu dizgin geldi. Bir nevi dinmek bilmeyen bir acının müptelası oldum. Kusursuz bir cinayetti bu olan biten. Ve sen gördüğüm en kusursuz katildin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder