Sen Gördüğüm En Kusursuz Katil.

Sen gördüğüm en kusursuz katil. Saat sabaha karşı 05.51. Gelmek bilmeyen bir uykuyla geçmek bilmeyen bir geceyi bitirmek üzereyim. Gelmek bilmeyen senle, geçmek bilmeyen acınla sabahın kıyısına vurdum. Gecenin hırçın dalgaları, ayazın delici soğukluğuyla dövüldüm. Gözlerim yaralarımın doldurduğu kan çanağına döndü. Her gece bir yokluk kavgasına girdim, her gece biraz daha yorucu oldu dalgalar. Her sabah kıyıya biraz daha sert vurdu acılar. Dindiremedim yaramı, susturamadım geceyi. Ne yaparsam yapayım sevgim her sabah daha dolu dizgin geldi. Bir nevi dinmek bilmeyen bir acının müptelası oldum. Kusursuz bir cinayetti bu olan biten. Ve sen gördüğüm en kusursuz katildin. 

Umudundan Vurmaktı Bunun Adı.

Zaten sürünen birinin ayağına kurşun sıkmaktı seninkisi. Freni patlamış bir arabayı yokuş aşağı salıvermekti. Yüzemeyen birini denizin tam ortasına bırakmaktı. Kanadı kırık bir kuşu havaya fırlatmaktı. Bir ölünün ellerine ayaklarına zincir vurmaktı. Acımasızlıktı bunun adı hatta gaddarlık. Ümitsiz ve amaçsızca yaşayan hatta bazen yaşamayan birine eziyetten ötesi değildi. Bile isteye yarasını deşmekti insanın. Umudundan vurmaktı bunun adı. Katil olmak vardı işin içinde bazen de çoktan katil olmuş olmak. Umudundan vurmaktı bu insanın, zaafından vurmak.

Seninle Senin Dünyanda Yaşamak İsterdim.

Seninle senin dünyanda yaşamak isterdim. Seni seninle yaşamaktı çünkü bu. Bir deniz kıyısında yürümek gibi olsa gerek. Bir bahar akşamında bir şehri seyretmek gibi. Bir fotoğraf sanatçısının fotoğrafını çekmesi gibiydi seni yaşamak, apaçık ortadaydı her şey bütün kusurlarımla. Ben, sen deklanşöre basarken yanımda olmanı isterdim oysa ki. Kusursuz bir fotoğraf olmak isterdim bütün detaylarında. Çünkü sen bütün detayların mükemmel olmasını sağlıyordun. Seninle senin dünyanda yaşamak isterdim elbet. Beni, mükemmel yaşamaktı çünkü bu.

Sesinin Titrekliğini de Anlıyorum Ondan Sonra Gözünün Yaşını da.

Kendinden bahsederken sesin titriyor ya hani, sağ gözünden bir damla yaş geliyor. Gizlemek için başını önüne eğiyorsun. Saçların önüne geliyor rüzgarda, alıp arkana atıyorsun kirpiklerine takılan saçlarını. Bacak bacak üstüne atıyorsun, parmaklarınla oynuyorsun ve gözlerini kaçırıyorsun yaşlarını kimse görmesin diye. Kalp kırıklıklarını döküyorsun ortaya. Sonra anlıyorsun ki sana gelen yol acılardan geçiyor. Gittiğin her yolda biraz daha kırılıp dökülüyorsun. Sonra anlıyorum ki sana çıkan yolların hepsi acı çekmekten geçiyor. Sesinin titrekliğini de anlıyorum ondan sonra gözünün yaşını da. Üstünü örtmeye çalışıyorsun kırıklarının, sanki hiç yaşanmamışçasına. Yeni bir yol arıyorsun her seferinde, sanki hiç kırılmamışçasına.

Sevmenin En Güzel Yanısın Sen, Dünya Üzerinde.

Sen sevmenin en güzel yanısın. Bir yanısın dediğime kırılma sakın. Sevmek başlı başına bir eylemdir zaten. Tam ortasında saf, şahane bir his yaşar. Bakış açısıdır. Sevgiyle bakarsan hoş görürsün. Sevmek dünyayı değiştirmektir her nefeste. Yüreğin sihirli değneğidir. Büyüleyicidir. Sevmek başlı başına bir eylemdir aslında. Sen bu eylemin en güzel zamirisin ben öznesinde. Sevmenin en güzel yanısın sen, dünya üzerinde.