Bir kadından duyduğum en güzel cümle ; “Ben senin yatağında sensiz uyuyamıyorum, sana sarılınca, senin kokunu çekince bu yatak bana rahat geliyor.” oldu. Belki de bir daha asla bundan daha güzelini duyamayacak olmanın verdiği hüzünle, böylesine güzel sevilmenin verdiği mutluluğun karmaşasında aklım başımdan gidivermişti. Aklın hükmetmediği bedeni kalbin yönetmesi benim en büyük zaafımdı. Anladım ki sevilmek ; benim gardımı düşürüp savunmasız kalmama sebep oluyordu. Anladım ki aşk ; çaresizlik haliydi.
