Tanrı dünyayı üçe ayırdı. Ölüler için yeraltı, insanlar için yeryüzü ve melekler için gökyüzü. Ölülerin yeraltında kalması için üzerlerine toprağı yarattı. İnsanların ölüme yakın olduklarını bilmesi için onları toprağın hemen üzerine koydu. Meleklerin ve insanların arasındaki bağı da sağlamak için ufuk çizgisini yarattı. İnsan ne kadar giderse gitsin ufuk çizgisi hep gözünün görebildiğince uzakta kalacaktı. Ölüleri, insanları ve melekleri birleştiren yegane yer bu çizgiydi. Ölüleri, insanları ve melekleri. Ölüm, yaşam ve sonsuz bu çizgiden ibaretti. Ölüm, yaşam ve sonsuz. Tıpkı ölüler, insanlar ve melekler gibi. Hayat, ufuk çizgisine yapılan yolculuktu. Tanrı, ufuk çizgisi.
